Ποδηλατάδα με πορεία στη καστροπολιτεία του Μουχλίου.

Με επιτυχία ολοκληρώθηκε η Ποδηλατάδα – Πορεία προς την καστρόπολη του Μουχλίου το Σάββατο 27/10 , που διοργάνωσε ο ΣΑΟΟ μαζί με την κίνηση «Ζωή Ποδήλατο».
Τριάντα περίπου ποδηλάτες ξεκίνησαν από την Πλατεία Πετρινού το πρωί του Σαββάτου και με ενδιάμεσες στάσεις, έφτασαν στο σημείο όπου βρίσκεται το εκκλησάκι της Παναγίας της Μουχλιώτισσας και πριν τον Αχλαδόκαμπο.

Η πορεία ακολούθησε την εξής διαδρομή:
Πλατεία Πετρινού – Πλατεία Αγ. Βασιλείου – Πλατεία Κολοκοτρώνη – οδός Ναυπλίου – Στενό – Αγιοργίτικα περίπου 17 χιλιόμετρα.

Στο σημείο που βρίσκεται το εκκλησάκι μας περίμεναν και άλλα μέλη και φίλοι του ΣΑΟΟ . Στο σημείο εκείνο οι αρχαιολόγοι Σωτήρης Ραπτόπουλος και Βασιλική Μαυροθαλασσίτη μας μίλησαν αναλυτικά για τον αρχαιλογικό χώρο που εκτεινόταν μπροστά μας.

Αφού αφήσαμε τα ποδήλατα, κατευθυνθήκαμε προς το Μουχλί όπου και συναντήσαμε ερείπια βυζαντινού ναού, ο οποίος αποτελούσε τμήμα του τοίχους της παλιάς πόλης (και διατηρούσε τμήματα παλαιών αγιογραφιών) . Στη συνέχεια μια ομάδα ανέβηκε ως την κορυφή περνώντας πλάι από τα συντρίμμια των τειχών και λοιπών κτισμάτων. Αξίζει να σημειωθεί ότι στον περιβάλλοντα χώρο υπήρχαν βυζαντινά και οθωμανικά κεραμικά, ακόμα και κομμάτια αρχαίων ναών!!!

Φτάνοντας στην κορυφή η θέα ήταν υπέροχη, βλέποντας το βουνά του Παρθενίου όρους, τον Κτενιά και τον Αχλαδόκαμπο. Από την κορυφή κατεβήκαμε σιγά σιγά ανακαλύπτοντας τη χαμένη μαγεία της παλιάς αυτής καστροπολιτείας ώς που βγήκαμε ξανά στο δρόμο. Από εκεί πήραμε το δρόμο της επιστροφής μέσω Αγιωργίτικων – Στενού – Νεωχωρίου.

Λίγα λόγια για το Μουχλί:

Οι πηγές αναφέρουν την ίδρυσή του στα τέλη του 13ου αιώνα από τον Ανδρόνικο Ασάν, ο οποίος ήταν σέρβος στην καταγωγή στρατηγός των Παλαιολόγων. Στην πραγματικότητα οι αρχαιολογικές πηγές, και ας μην έχει γίνει κάποια ανασκαφή, λένε ότι έχει από όλες τις περιόδους ευρήματα, και αυτό είναι λογικό.
Βρισκόμαστε στο απόλυτο σταυροδρόμι του Μωριά. Εδώ ξεκινούν και καταλήγουν δρόμοι προς Κόρινθο και Άργος και φυσικά προς τη Νότια Πελοπόννησο. Έτσι καθ όλη τη διάρκεια του ιστορικού φάσματος του Μουχλί έχει μια στρατηγική θέση. Γι αυτό και ο Μωάμεθ ο Πολιορκητής, μένει στην Πελοπόννησο δύο χρόνια και μια από τις κύριες προσπάθειές του είναι το1458 η καταστροφή του Μουχλίου.
Για την περιοχή του Μουχλίου υπάρχει μια παράδοση ότι ο πληθυσμός του προερχόταν από την Τεγέα, μετά την εγκατάλειψη του αρχαίου οικισμού.
Μια βάση γι αυτή τη θεωρία είναι και ο μύθος του Τήλεφου, που εκτυλίσσεται στην περιοχή που μιλούμε.
Ο Τήλεφος ήταν νόθος υιός του Ηρακλή με την κόρη του βασιλιά Αλεού. Το παιδί αυτό επειδή αποτελούσε ντροπή για την οικογένεια εκτίθεται στο Παρθένιον Όρος (Το Μουχλί αποτελεί την τελευταία απόληξη του Παρθενίου) για να πεθάνει. Ωστόσο το παιδί διαφεύγει, καταλήγει στη Μαγνησία της Μικράς Ασίας και οργανώνει μια κοινοπολιτεία χωριών. Εκεί είναι η λεγόμενη μικρή Ιλιάδα. Εκεί πηγαίνουν οι Έλληνες πριν την Τροία. Ο Τήλεφος σε μάχη πληγώνεται από τον Αχιλλέα (όταν οι έλληνες στάθμευσαν στη Μυσία πριν την Τροία) Για να θεραπευτεί, υπάρχει ένας χρησμός που λέει « Ο τρώσας ιάσεται» . Ο Τήλεφος επιστρέφει πίσω, όπου εκβιάζει τον Αχιλλέα (συλλαμβάνοντας τον Ορέστη) για να τον θεραπεύσει.

Όλον τον 14ο αιώνα το Μουχλί αποτελεί προπύργιο για τις δυνάμεις των Παλαιολόγων στη Νότια Πελοπόννησο. Φυσικά αυτός είναι και ο λόγος που ο Μωάμεθ το καταστρέφει. Υπάρχουν πάρα πολλοί μύθοι για τον υπερασπιστή του Μουχλίου κατά την πολιορκία του από τον Μωάμεθ τον Πολιορκητή.
Η βιβλιογραφία λέει ότι το κάστρο έχει δύο περιβόλους και τρεις ζώνες.
Υπάρχει η κάτω ζώνη που είναι εκτός των τειχών, υπάρχουν τα κάτω τείχη που περιλαμβάνουν το κύριο μέρος του οικισμού, και μετά υπάρχει το κάστρο.
Μετά από μερικές δεκαετίες από την καταστροφή του υπάρχουν ενδείξεις ότι το Μουχλί ξανακατοικήθηκε.

X