Διαβούλευση για την Ε.Μ.Π. και το Π.Δ. Μαινάλου

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ
1. Σύλλογος Αρκάδων Ορειβατών – Οικολόγων (ΣΑΟΟ)
2. Σύλλογος Μηχανικών Ελεύθερων Επαγγελματιών Αρκαδίας
3. Ελληνικός Ορειβατικός Σύνδεσμος (ΕΟΣ)

Ο ορεινός όγκος του Μαινάλου αποτελεί ένα σπάνιο φυσικό και ανθρωπογενές οικοσύστηµα, διότι:

1. Περιλαµβάνει µια ποικιλία 11 τύπων οικοτόπων που συγκροτούν µοναδική φυσική ενότητα µε πλούσια βιοποικιλότητα.
2. Αυτό το θαυµάσιο και εν πολλοίς επαρκώς διατηρηµένο φυσικό τοπίο µε έκταση περίπου 1.000.000 στρέµµατα, ευρισκόµενο στο γεωγραφικό κέντρο του Μωρηά, αποτελεί τον κόµβο διασύνδεσης της χλωρίδας, της πανίδας και της ορνιθοπανίδας όλων των ορεινών όγκων του.
3. Ορίζει τόπους και δρόµους ιστορίας, πολιτισµού, λαϊκής αρχιτεκτονικής και ορεινής αγροτικής παράδοσης µεγάλης σπουδαιότητος, όχι µόνον για την Αρκαδία αλλά για ολόκληρη την Ελλάδα.

ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ∆ΙΑΤΗΡΗΣΗ ΚΑΙ ΗΠΙΑ ∆ΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΟΥ ΜΑΙΝΑΛΟΥ

Εποµένως το Μαίναλο θύλακος οµορφιάς, γνώσης και ευαισθητοποίησης, µπορεί να µας δώσει σοβαρές δυνατότητες υπέρβασης του άναρχου, µονοµερούς και ατελέσφορου µοντέλου οικονοµικής ανάπτυξης που µέχρι τώρα γνωρίσαµε.
Α. ∆υνατότητα διαφυγής από την πυκνοδοµηµένη και γκρίζα καθηµερινότητα των πόλεων, χωρίς την αναπαραγωγή προτύπων που οδηγούν το µεν φυσικό εξωαστικό περιβάλλον σε οικιστική ασφυξία, τη δε εξοχή και το αγροτικό τοπίο σε υβριδισµό και ακύρωση.
Β. ∆υνατότητα επαφής µε τις διαδραστικά ασκούµενες φυσικές λειτουργίες του βουνού. Περιπλάνηση στο πεδίο ενός υπαίθριου σχολείου φυσικής ιστορίας. Βιωµατική πορεία όλων των νέων ανθρώπων, στα µονοπάτια που συντελείται η συνεξέλιξη φυσικών και ανθρωπογενών οικοσυστηµάτων.
Γ. ∆υνατότητα αειφορικής άσκησης των παραδοσιακών δραστηριοτήτων, (δασοπονία, ορεινή γεωργία, κτηνοτροφία, µελισσοκοµία, αθλητισµός και αναψυχή) που ανέκαθεν στήριζαν τη δηµογραφία και την οικονοµία του τόπου, και που σήµερα απειλούνται µε αλλαγή χρήσης από αγροτική σε οικοπεδική. Η διατήρηση της χρήσης τους και η αναβάθµιση των εκτατικών (και όχι εντατικών) πρακτικών στους «εγκαταλελειµµένους αγρούς», µε στόχο την παραγωγή οικολογικά πιστοποιηµένων τοπικών προϊόντων.
α) Στηρίζει τον πρωτογενή τοµέα και την αγροτική δηµογραφία.
β) Τροφοδοτεί και τροφοδοτείται από τον οικοτουρισµό.
γ) Απαντά εν µέρει στα αδιέξοδα της τουριστικής µονοκαλλιέργειας, και συµπληρώνει το αγροτικό εισόδηµα.
δ) Υποστηρίζει τη βιοποικιλότητα και τα ενδιαιτήµατά της.
ε) Προάγει την ποικιλία και την εναλλαγή των φυσικών τοπίων.
∆. ∆υνατότητα λοιπόν να αναδείξουµε ένα διαφοροποιηµένο µοντέλο ήπιας ανάπτυξης, που θα βασίζεται στον οικοτουρισµό και τον αγροτουρισµό τεσσάρων εποχών.

Για να είναι συµβατό µε τη φύση άρα βιώσιµο, το µοντέλο αυτό προϋποθέτει την έννοµη προστασία και διατήρηση των οικοτόπων, παράλληλα µε την εύλογη κοινωνική και οικονοµική στήριξη του τοπικού πληθυσµού. Η δυναµική ισορροπία αυτού του ζωτικού δίπολου «Φύση – Άνθρωπος» εξαρτάται από τις εξής αρχές :

α) Ζωνοποίηση µε στόχο την ανάδειξη της ιστορικής κληρονοµιάς, της λαϊκής αρχιτεκτονικής και παράδοσης, της βιοποικιλότητας και του φυσικού τοπίου σε αξιοθέατα, αξιοθαύµαστα και αξιοβίωτα αγαθά, που η διατήρηση και η αναβάθµισή τους θα αποτελεί πόλο έλξης ποιοτικών επισκεπτών.
β) Χωροθέτηση της οικοδοµικής δραστηριότητας σε εντελώς νέα βάση σε σχέση µε το άναρχο, αντιοικονοµικό και ανήθικο µοντέλο της διάσπαρτης εκτός σχεδίου δόµησης (υπόµνηµα 1). Οργάνωση της δόµησης και όλων γενικά των κοινωνικών και οικονοµικών λειτουργιών, σε αυστηρά καθορισµένες και θεσµοθετηµένες προς τούτο περιοχές. Στους 45 δηλαδή οικισµούς του Μαινάλου (υπόµνηµα 2), σε πολεοδοµηµένες ζώνες στην περίµετρό τους, και πιθανόν σε ειδικές ζώνες οικιστικής ανάπτυξης µε καθορισµένα όρια και όρους δόµησης, σε θέσεις που ήδη έχουν διαµορφωθεί οικιστικά τετελεσµένα και πάντως έξω από τις ζωτικές περιοχές του όρους.
Οι ζώνες αυτές θα είναι ικανές να απορροφήσουν τις µελλοντικές οικιστικές ανάγκες και να υποδεχθούν αποδεδειγµένα νόµιµα ανταλλάξιµα δικαιώµατα δόµησης, που απορρέουν από τους περιορισµούς των χρήσεων γης, όπως άλλωστε προβλέπει ο Ν. 1650/86 (υπόµνηµα 3).
Σε κάθε περίπτωση πρέπει µε ειδικές µελέτες να καθοριστεί η φέρουσα ικανότητα της περιοχής, η υπέρβαση της οποίας θα επέφερε κατάρρευση του οικοσυστήµατος, των υποδοµών και των διαθέσιµων πόρων.
γ) Συναφής προς τα προηγούµενα είναι η θέσπιση κανόνων για την αρµονική συνύπαρξη του ντόπιου λαϊκού πολιτισµού και παράδοσης, µε τα ήθη, και τις επιδιώξεις των επισκεπτών. Πρόκειται για ένα αυτορυθµιζόµενο σύµπλοκο που θα προάγει την ορθολογική διαχείριση του Οικολογικού – Πολιτιστικού Πάρκου Μαινάλου και την συναίσθηση της αξίας του από όσους το κατοικούν. Ώσµωση µε τους επισκέπτες, χωρίς τις ακρότητες ενός µαζικού, έξαλλου και άστοχου βιοµηχανικού τουρισµού, που υποβαθµίζει την ποιότητα ζωής και την αξιοπρέπεια όλων.

Ε. ∆υνατότητα και ανάγκη να θεσπιστεί ένας στιβαρός φορέας διαχείρισης (Φ.∆.) του πάρκου, µε επιστηµονικό διοικητικό προσανατολισµό και συµµετοχή της αυτοδιοίκησης και της ευαισθητοποιηµένης τοπικής κοινωνίας ώστε :
α. Να διοικεί και να οργανώνει τη λειτουργία του πάρκου, στην κατεύθυνση του Π.∆. ίδρυσής του και της ΕΠΜ που θα το συνοδεύει.
β. Να χειρίζεται τους οικείους αλλά και τους εξωτερικούς πόρους µε γνώµονα ένα βιώσιµο διαχειριστικό σχέδιο, που θα εµπλουτίζεται δυναµικά στο βάθος του χρόνου και θα εξυπηρετεί πάντοτε τους στόχους της οικοανάπτυξης.
γ. Να αξιοποιεί τις εθελοντικές δυνάµεις του τόπου, έτσι ώστε η αίσθηση της συµµετοχής στις αποφάσεις και τις δράσεις να διαχέεται παντού, το δε αποτέλεσµα να είναι ορατό και να αφορά την κοινωνία.
Η ανάδειξη όλων αυτών των δυνατοτήτων, πιστεύουµε ότι σε βάθος χρόνου θα οδηγήσει στη συνειδητοποίηση, ότι το βουνό του Πάνα και του Αρκαδικού ιδεώδους, λίκνο της εθνικής παλιγγενεσίας, θα γίνει κιβωτός διάσωσης και ανάδειξης των φυσικών και ανθρωπιστικών αξιών.

Σε µια τόσο δύσκολη καµπή της ζωής, όπως η σηµερινή, ορθώνεται εµπρός µας µία πρόκληση. Να πιστοποιήσουµε την ηθική και πολιτιστική ταυτότητά µας, πρώτιστα µε δείκτες ποιότητας ζωής και ενάργειας περιβάλλοντος, µε την επικουρία των αναγκαίων δεικτών οικονοµικής ευµάρειας.

Μόνο τότε οι παρούσες γενιές Αρκάδων (ιθαγενών και µετοίκων) θα απολαύσουµε ένα αυθεντικό πλαίσιο ζωής, χωρίς να λησµονήσουµε τη θεµελιώδη υποχρέωσή µας. Να παραδώσουµε τη φύση ζωντανή στους αθώους, ανυποψίαστους και µη δυνάµενους να ερωτηθούν απογόνους µας.

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΕΙ∆ΙΚΗΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ (Ε.Μ.Π.)

Απαντά η Ε.Π.Μ. Μαινάλου στους στόχους και τις δυνατότητες που προαναφέρθηκαν;

Μελετώντας τα κεφάλαια και τις σελίδες της, ελάχιστα είναι τα σηµεία µιας πιθανής διαφωνίας. Άλλωστε η επεξεργασία της αποτέλεσε προϊόν δηµόσιας συζήτησης τα τελευταία 10 χρόνια, όπου η συµµετοχή και οι προτάσεις των τριών συλλόγων µας ήταν σηµαντική. Ενδεικτικά παρουσιάζουµε ορισµένα από τα σηµεία που καθιστούν την Ε.Π.Μ. ένα αξιόλογο και επιστηµονικά τεκµηριωµένο κείµενο. (υπόµνηµα 4)

Ωστόσο στο σκέλος των προτάσεων (Κεφ. 5) και του Σχεδίου Π.∆. (Κεφ. 6), στο δια ταύτα, στο ρεζουµέ, γίνεται όχι απλά ένα λάθος, ή παρανόηση, αλλά µία ανεξήγητη(;) χασµωδία, µία µη αναµενόµενη (;) ακροβασία, ένα πήδηµα θανάτου.
Παρά τις δεκάδες εύστοχες και τεκµηριωµένες αναλύσεις των κεφαλαίων 1, 2, 3, 4 αλλά και του προοιµίου του κεφ. 5, που αφορούν την αξία των ενδοδασικών διακένων και ηµιορεινών λειβαδιών (διατηρητέων οικοτόπων προτεραιότητος για τη βιοποικιλότητα, το τοπίο, και τις ζωτικές εκτατικές καλλιέργειες), ως εκ θαύµατος στις προτάσεις αυτά εντάσσονται σε µίας απίστευτης έµπνευσης υποζώνη Β2, όπου θρασύτατα επιτρέπεται η εκτός σχεδίου δόµηση!!

Σκανδαλώδης αναντιστοιχία µελέτης – πρότασης, που κατακρεουργεί το Μαίναλο και το µετατρέπει σ’ ένα µωσαϊκό οικοπεδικών φιλέτων. Πρόκειται για κατακερµατισµό του βουνού και χυδαία εµπορική εκµετάλλευση του µε τη σφραγίδα της Ε.Π.Μ.

Μία απλή µατιά στο σχετικό χάρτη ζωνοποίησης και στον πολυδαίδαλο γρίφο των δεκάδων ενδοδασικών νησίδων – λεκέδων επιτρεπόµενης δόµησης, (που µάλιστα είναι ενσωµατωµένες σε µεγάλες περιοχές της υποζώνης Β1 όπου ρητά απαγορεύεται η δόµηση και βρίσκονται στο σύνολό τους στη ζωτική για το Μαίναλο ηµιορεινή ζώνη 1.000 – 1.400), αρκεί για να πειστεί και ο πλέον καλόπιστος αναγνώστης ότι:

1. Ο χάρτης ζωνοποίησης και η γραµµή 34 της σελ. 192 που επιτρέπει την δόµηση στα δασικά διάκενα της Β2 βιαιοπραγούν σε βάρος της Ε.Π.Μ., ανατινάζουν το εγχείρηµα της διατήρησης και καθιστούν το Π.∆. µία εξαπάτηση, ένα άδειο πουκάµισο.
2. Το ίδιο ισχύει και µε το εδάφιο 3 της σελίδας 194 της Ε.Π.Μ. και το αντίστοιχο προς αυτό άρθρο 6 του Π.∆., που εισάγουν την νεφελώδη διάταξη ότι, επιτρέπεται η δόµηση στα δασικά διάκενα της Β1 µεταξύ της γραµµής των 500 m των οικισµών και της ισοϋψούς των 1000 m. Πρόκειται για σκανδαλώδη αντίφαση σε σχέση µε τη σαφή και καθολική απαγόρευση δόµησης της Β1 των άρθρων 3 και 4 του Π.∆.
3. Τις 280 σελίδες της µελέτης τις έχει συντάξει έντιµος επιστήµονας, ενώ στις σελίδες 192 (που µάλιστα φέρει τον ψευδεπίγραφο τίτλο «Ζώνη Αειφορικής διαχείρισης – υποζώνη διατήρησης του παραδοσιακού αγροτικού τοπίου»), και 235, έχει λαθροχειρήσει ψηφοθήρας πολιτικάντης.

Η οικοδόµηση των δασικών διακένων και ορεινών λιβαδιών, ανεξαρτήτως µεγέθους και θέσης, θα αποτελούσε µνηµείο άθλιας συναλλαγής, που θα εξευτέλιζε το Μαίναλο και θα ακύρωνε στην πράξη κάθε σχέδιο οικοανάπτυξης.
Είτε πρόκειται για παράλειψη και παραδροµή, είτε για δόλιο εκτροχιασµό της Ε.Π.Μ., ο χάρτης ζωνοποίησης πρέπει να αναθεωρηθεί και η δόµηση στα ∆.∆. να απαγορευτεί. Και αυτό αφ’ ενός µεν χάριν της συνέπειας, της εντιµότητας και του κύρους της µελέτης, αφ’ ετέρου για την διατήρηση του Μαινάλου ως οικοσυστήµατος δηµόσιας χρήσης, πανελλήνιας εµβέλειας.

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
1. Να συµπεριληφθεί στα συµπεράσµατα του Κεφ. 4 η αναγκαιότητα ο υπό ίδρυσιν Φ.∆. να προκηρύξει Ε.Μ.Π. για την ένταξη στο οικολογικό πάρκο των ζωτικών για το Μαίναλο περιοχών, α) της Χαράδρας του Λούσιου και της λεκάνης απορροής της β) του καµένου Νοτίου Μαινάλου και γ) της Χαράδρας Ρεντζέλα και της λεκάνης απορροής της, στο βόρειο Μαίναλο (υπόµνηµα 5).
2. Να αποσυρθεί το νεφέλωµα του άρθρου 6 που είναι απόλυτα αντιφατικό σε σχέση µε την απαγόρευση δόµησης της Β1 των άρθρων 3 και 4 του Π.∆.
3. Μερική αναµόρφωση του χάρτη της ζωνοποίησης για την ένταξη στην υποζώνη Β1 όλων των δασικών διακένων και των ορεινών λειβαδιών (ιδίως των ευρισκοµένων άνωθεν των 1.000 m), που αποτελούν ζωτικές περιοχές του ορεινού οικοσυστήµατος και που δεν ανήκουν στην ευρύτερη εξωδασική αγροτική ζώνη των παραµαινάλιων οικισµών (υπόµνηµα 6).
4. Ρύθµιση της επιτρεπόµενης δόµησης για όλο το Μαίναλο ως εξής:
α) εντός των ορίων των οικισµών σύµφωνα µε τα ισχύοντα διατάγµατα. Όπου δεν έχουν καθοριστεί όρια αυτό να γίνει άµεσα.
β) Εντός της ζώνης των 500 m από τα όρια των οικισµών.
γ) Στις πιθανές επεκτάσεις αυτών των ζωνών κατά 300 έως 500 επιπλέον µέτρα µε ταυτόχρονη πολεοδόµηση όλων των άνω (α), (β), (γ) περιοχών. Τα κριτήρια των επεκτάσεων θα είναι πληθυσµιακά, αναπτυξιακά, γεωµορφολογικά, οικολογικά και θα καλύπτουν τις απαιτήσεις δηµιουργίας τραπεζών γης ως υποδοχέων τυχόν νόµιµων ανταλλάξιµων δικαιωµάτων που απορρέουν από τους περιορισµούς των χρήσεων γης. Για το σκοπό αυτό προκηρύσσονται Ειδικές Χωροταξικές – Πολεοδοµικές Μελέτες (Ε.Χ.Π.Μ.). Η πρωτοβουλία και έγκριση θα ανήκει στην αυτοδιοίκηση και η γνωµοδότηση στο Φ.∆.
δ) Εάν αυτό κριθεί αναγκαίο και µε την σύµφωνη γνώµη του Φ.∆., µέσα στην υποζώνη Β2 ιδρύονται 3 έως 5 χωρικά κατανεµηµένες ζώνες οικιστικής ανάπτυξης (που Ε.Χ.Π.Μ. θα καθορίζει τη θέση, τα όρια και τους όρους δόµησης εκάστης), µε κριτήρια που θα εξυπηρετούν τις µελλοντικές οικιστικές πιέσεις. Θα βρίσκονται κατά προτίµηση σε περιοχές ήδη διαµορφωµένων οικιστικών τετελεσµένων και πάντως έξω από ζωτικές περιοχές του όρους και θα περιλαµβάνουν τράπεζες υποδοχής συντελεστού δόµησης και τυχόν ανταλλάξιµων δικαιωµάτων.
ε) Στις υπόλοιπες περιοχές της Β2 όπως αυτή θα διαµορφωθεί, επιτρέπεται η εκτός σχεδίου δόµηση µε όριο κατάτµησης τα 10 στρέµµατα.
Όλα τα ανωτέρω προβλέπονται και από την Ε.Π.Μ., Κεφ. 5 Εδαφ. 5.5.2.
5. Αποτύπωση πάνω στο χάρτη της ζωνοποίησης και ειδική περιγραφή τους, κάποιων συγκεκριµένων οικολογικής, αναπτυξιακής και κοινωνικής σπουδαιότητας έργων που οι 2 παραµαινάλιοι δήµοι έχουν ήδη εντάξει στο πρόγραµµά τους.
6. Ίδρυση Φορέα διαχείρισης µε τα χαρακτηριστικά που του δίνονται στη σελ. 224 εδάφιο 1 της Ε.Π.Μ., και αυτά που περιγράφουµε στη σελ. 2, εδάφ. Ε του παρόντος, και όχι κατά το άρθρο 5 του Προεδρικού ∆ιατάγµατος.
7. Ενσωµάτωση των διαχειριστικών προτάσεών µας, και των διαχειριστικών προτάσεων του Κεφ. 6 της Ε.Π.Μ. στο Π.∆. του υπό ίδρυσιν οικολογικού πάρκου (υπόµνηµα 7).
8. Απαγόρευση ανάπτυξης συστηµάτων ΑΠΕ σε όλη την έκταση του Πάρκου.
9. Υποχρεωτική η σύµφωνη γνώµη και όχι µόνο η γνωµοδότηση του Φ.∆. για όλα τα έργα υποδοµής, ιδιαίτερα τη διάνοιξη νέου οδικού δικτύου στην περιοχή του Πάρκου.
10. Πρόνοια ώστε εκτός από έργα συντήρησης των υφιστάµενων υποδοµών στον προς οριοθέτηση χώρο κατάληψης του χιονοδροµικού κέντρου, θα είναι δυνατός και ο εκσυγχρονισµός τους, για την εύρυθµη λειτουργία και αξιοποίησή του.
Τρίπολη 17/08/2011

ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ∆ΙΑΣΠΑΡΤΗΣ ΟΙΚΙΣΤΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΣΤΗΝ ΗΜΙΟΡΕΙΝΗ & ΟΡΕΙΝΗ ΖΩΝΗ ΜΑΙΝΑΛΟΥ

1. Η διασπορά των κατασκευών και των περιφραγµένων οικοπέδων τους, κατακερµατίζει την ενότητα των οικοσυστηµάτων, καταστρέφει το φυσικό τοπίο και µετατρέπει το βουνό σε κηπούπολη και περιοστικό άλσος.
2. Αναιρεί την λειτουργία των ενδοδασικών διακένων ως πεδίων άσκησης εκτατικών πρακτικών, που στηρίζουν ταυτόχρονα τον πρωτογενή τοµέα, την βιοποικιλότητα και την ποικιλότητα των τοπίων.
3. Ακυρώνει τη θεσµοθέτηση της χωροταξικής και πολεοδοµικής ανασυγκρότησης των οικισµών και των ζωνών τους, καθώς και ειδικά σχεδιασµένων ζωνών οικιστικής ανάπτυξης. Αυτές οι ζώνες θα απορροφήσουν τις µεσοπρόθεσµες οικιστικές πιέσεις και θα περιλαµβάνουν τράπεζες γης, για τυχόν νόµιµα ανταλλάξιµα δικαιώµατα που θα προκύψουν από τον περιορισµό των χρήσεων γης. Η διαδικασία αυτή εκτός από χωροταξία θα προσφέρει εργασία σε τεχνικά επαγγέλµατα µηχανικών, εργοδηγών, εργατών, διοικητικών κ.λ.π.
4. ∆ηµιουργεί αντικοινωνικό και άδικο εµπορευµατικό µοντέλο, µε δυσανάλογες και έντεχνα παραγόµενες υπεραξίες σε σχέση µε άλλες περιοχές, που θα τις καρπωθούν οι κάτοχοί τους, αφού αυτοί και µόνον θα έχουν το προνόµιο ιδιωτικής απόλαυσης ενός κατά τα άλλα δηµοσίου δάσους (Οι µέσα θα είναι προνοµιούχοι σε σχέση µε τους απ’ έξω).
5. Η διασπορά και αποµόνωση των οικιστών, τους αποµακρύνει και τους αποξενώνει από τις γενικότερες κοινωνικές και οικονοµικές λειτουργίες των χωριών. ∆εν υποβοηθά την ώσµωση του επισκέπτη µε τον τοπικό πληθυσµό, δεν συµβάλλει στην ανάπτυξη συνεκτικών δεσµών µε τις ζώσεις κοινωνίες, τον καθιστά αδιάφορο τουρίστα, απλό παρατηρητή και όχι κάτοικο και συµµέτοχο, συνυπεύθυνο στον τοπικό πολιτισµό, τις εκδηλώσεις, τις ανάγκες, τις δράσεις, τις υποχρεώσεις, τα δρώµενα.
6. ∆ηµιουργεί ένα άναρχο, αντιλειτουργικό και αντιοικονοµικό δίκτυο ποικίλων και παρδαλών κτισµάτων, που για την εξυπηρέτησή του απαιτεί την ανάπτυξη και συντήρηση ενός τεράστιου δικτύου υποδοµών.
7. Απαίτηση για επισκευή αλλά και αύξηση των γεωµετρικών χαρακτηριστικών του υπάρχοντος δασικού οδ. δικτύου για την εξυπηρέτηση των βαριών µηχανηµάτων.
8. Ασφαλτοστρώσεις του τεράστιου δικτύου των υπαρχόντων και νέων δασικών οδών µαζί µε ένα τεράστιο όγκο τεχνικών που θα απαιτηθούν.
9. ∆ιανοίξεις εκατοντάδων χιλιοµέτρων νέων δρόµων (ακόµα και µέσα από αµιγή δάση µε χίλια δύο προσχήµατα), σαν «εύλογο» αποτέλεσµα των απαιτήσεων των νεοοικοπεδούχων ψηφοφόρων, που ως προνοµιούχοι θα έχουν ασφαλώς τα µέσα και τις αναγκαίες προσβάσεις. Το ανεξέλεγκτο αυτό δίκτυο θα αυξήσει τις πιέσεις και τις ευκαιρίες για λαθρουλοτοµία και λαθροθηρία.
10. ∆ίκτυο ηλεκτροφωτισµού (εναέριου ή υπόγειου) µε τεράστιο κόστος εγκατάστασης και συντήρησης και µε µεγάλο κίνδυνο πρόκλησης πυρκαγιών.
11. Νέο δίκτυο ασύρµατης και ενσύρµατης τηλεπικοινωνίας.
12. Νέες πολλαπλάσιες ανάγκες ύδρευσης, που είναι πρακτικά αδύνατο να εξυπηρετηθούν από τις λίγες και εποχιακές υδροληψίες του βουνού, ανεπαρκείς άλλωστε ακόµα και για την πυρόσβεση. Ήδη αυθαίρετα δίκτυα λάστιχων αλλά και βυτιοφόρα, ρουφούν λαθραία και την τελευταία σταγόνα των πηγών, στερώντας τους υδροφορείς και τους κατάντη οικισµούς από πολύτιµα νερά.
13. Μόλυνση των υπόγειων υδροφορέων από τα λύµατα των εκατοντάδων απορροφητικών βόθρων µε τραγικά αποτελέσµατα για το πόσιµο νερό των κατάντη ευρισκοµένων υδραγωγείων και γεωτρήσεων. Η δηµιουργία σηπτικών βόθρων είναι ακριβή κατασκευή, απαιτεί συχνό καθαρισµό µε βυτιοφόρα και προκαλεί δυσοσµία κυκλοφοριακό φορτίο και ηχητική όχληση στην περιοχή.
14. Η συντήρηση όλων αυτών των δικτύων είναι αντιοικονοµική ιδιαίτερα από τις ζηµιές που θα προκαλούνται από τις ιδιάζουσες καιρικές συνθήκες. (έντονες βροχοπτώσεις, χιονοπτώσεις, κεραυνοί, κατολισθήσεις κ.λ.π.)
15. Το κόστος, µεταφοράς και συντήρησης (υλικών, τεχνιτών, εργατών, µηχανηµάτων κ.λ.π.) επιβαρύνει δυσανάλογα τη συνολική δαπάνη µιας τέτοιας άφρονης ανάπτυξης.
16. Οι ανάγκες εκχιονισµού των χιλιάδων χιλιοµέτρων οδικού δικτύου, σε συνδυασµό µε το βραχυκύκλωµα των αποκλεισµένων, από και προς τους εκατοντάδες προορισµούς στις πολλές ηµέρες χιονόπτωσης, θα είναι πρακτικά αδύνατο να εξυπηρετηθούν.
17. Τα µέτρα του «αποκλεισµού» ευαίσθητων οικολογικά περιοχών που επιτακτικά θέτει η Ε.Π.Μ. ως βασικό οικοδιαχειριστικό όρο, ακυρώνονται πριν καν εφαρµοσθούν.
18. Το έργο της καθαριότητας της αποκοµιδής και της διάθεσης των στερεών αποβλήτων (σκουπίδια, µπάζα κ.λ.π.) καθίσταται ουσιαστικά ανεξέλεγκτο.
19. Η αστυνόµευση και ο έλεγχος της εγκληµατικότητας ακόµα και απλής παραβατικότητας, σε ένα τέτοιας έκτασης ελντοράντο είναι ανέφικτη ιδιαίτερα σε έκτακτες συνθήκες.
20. Η κατανάλωση καυσίµων, η µόλυνση των καυσαερίων, ο κυκλοφοριακός φόρτος από τους εκατοντάδες προορισµούς σε ηµερίσια βάση και η άγρια ηχητική όχληση, θα αποβούν µοιραίες για τα είδη της πανίδας και της ορνιθοπανίδας.
21. Το µέτρο της µπάρας και της απαγόρευσης της κυκλοφορίας τις επικίνδυνες για πυρκαγιές κόκκινες ηµέρες, δεν µπορεί πλέον να εφαρµοστεί αφού ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς µήνες η επισκεψιµότητα των εκατοντάδων εξοχικών θα ‘ναι αυξηµένη. Κεφ. 5, Σελ. 174, παρ. 5 της Ε.Π.Μ.
22. Έτσι υπονοµεύεται το οποιοδήποτε σχέδιο αντιπυρικής προστασίας, αφού εκατοντάδες οικιστές θα απαιτούν τη φύλαξη και διάσωση των απειλούµενων περιουσιών τους. Οι λίγοι πυροσβέστες µάταια θα αγωνίζονται για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων ζωών και περιουσιών, ενώ γύρω το δάσος θα λαµπαδιάζει. Πλήθος έξαλλων ανθρώπων και οχηµάτων σ’ ένα µοιραίο µποτιλιάρισµα θα ακυρώσει κάθε σχέδιο δράσης των σωστικών µέσων, κάθε δυνατότητα εφαρµογής «αντιπύρ», κάθε εναέρια ρίψη νερού.
Το όνειρο του Έλληνα για παντού και πάση θυσία εξοχικό, θα ‘χει γίνει στάχτη µαζί µε την εξοχή και το δάσος.


X