Το 2ο Πειραματικό Γυμνάσιο Αθήνας στον Πάρνωνα

Στα πλαίσια του προγράμματος Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης βρεθήκαμε τον Απρίλιο να σκαρφαλώνουμε στις πλαγιές του όμορφου Πάρνωνα. Για την ομάδα μας, την περιβαλλοντική ομάδα του 2ου Πειραματικού Γυμνασίου , αποτελούμενη από 32 παιδιά πρώτης, δευτέρας και τρίτης γυμνασίου ήταν μια ξεχωριστή περιπέτεια.

Την πρώτη μέρα φτάσαμε στον Άγιο Πέτρο, όπου επισκεφτήκαμε το πολύ ενδιαφέρον κέντρο περιβαλλοντικής ενημέρωσης. Εκεί αποκτήσαμε μια ολοκληρωμένη και ξεκάθαρη εικόνα για την εξαιρετική σημασία του οικολογικού πάρκου του όρους Πάρνωνα καθώς και τη σπουδαιότητα της πανίδας και της χλωρίδας του. Κάναμε μια πρώτη καταγραφή και παρατήρηση και βάλαμε στόχο να ανακαλύψουμε όλα αυτά τα είδη στο φυσικό τους χώρο , με παρατήρηση στο πεδίο. Είδαμε το δενδόκεδρο (Juniperus drupacea), που είναι ενδημικό είδος και απαντάται μονάχα στη συγκεκριμένη περιοχή , είναι σπάνιο και γιαυτό προστατεύεται από την εθνική και την κοινοτική νομοθεσία.

Την δεύτερη ημέρα τα πράγματα δυσκόλεψαν λίγο. Από βραδύς είχε γίνει κατανοητό σε όλους ότι η αρχηγός μας δεν αστειεύεται. Θα περπατήσουμε στο βουνό, στο μονοπάτι και θα δούμε στην πραγματικότητα τι σημαίνει αληθινή πεζοπορία Παρότι στην αρχή μας φάνηκε κάπως περίεργο και δεν είμαστε καθόλου σίγουροι ότι θα τα καταφέρναμε , οι κάποιοι λίγοι ενδοιασμοί ξεπεράστηκαν γρήγορα και όλοι είμαστε πανέτοιμοι 6:30 το πρωί για να ξεκινήσουμε.

Η διαδρομή μέχρι το χωριό Πολύδροσο (Τζίτζινα) , από όπου θα μπαίναμε στο μονοπάτι, ήταν μαγευτική, μέσα στα έλατα. Καθώς ανεβαίναμε ψηλότερα και ήταν ακόμη και σχετικά πρωί ο αέρας δρόσιζε. Η μυρωδιά του έλατου αλλά και το λιγοστό χιόνι στην άκρη του δρόμου μας ανέβασε την διάθεση και έκανε τα παιδιά να καταλάβουν ότι αυτό που τους περίμενε θα ήταν κάτι τελείως διαφορετικό.
Για τα παιδιά της πόλης, του καλοριφέρ και του air condition , είναι μια ξεχωριστή και μοναδική εμπειρία να περπατούν στο βουνό. Όπως τα ίδια παραδέχτηκαν, εκ των υστέρων, δεν είχαν ποτέ φανταστεί την ομορφιά που θα συναντούσαν αλλά και τη χαρά που θα ένιωθαν για το «κατόρθωμά»τους.

Το πούλμαν μας άφησε στην αρχή του μονοπατιού, δίπλα σε ένα μικρό καταρράκτη. Εκεί μας περίμεναν οι φίλοι μας οι ορειβάτες του Συλλόγου Αρκάδων Ορειβατών & Οικολόγων (ΣΑΟΟ) , χωρίς τους οποίους η εκδρομή μας δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί , και με τόση μεγάλη επιτυχία, μάλιστα. . Μας καλωσόρισε ο αρχηγός Γιάννης Αλιφερόπουλος και αμέσως μπήκαμε στο μονοπάτι και αρχίσαμε να περπατάμε. Στην αρχή η διαδρομή παρουσίασε γύρω στα 150μ απότομη υψομετρική διαφορά, όμως γρήγορα μπήκαμε για καλά μέσα στα δάσος, ξεχάσαμε την κούραση και απολαύσαμε την διαδρομή. Οι φίλοι μας οι ορειβάτες βοήθησαν τους μικρούς αλλά και τους μεγάλους που έρχονταν για πρώτη φορά στο βουνό και ήταν για όλους μια εξαιρετική εμπειρία που σίγουρα θα θυμόμαστε για πολλά χρόνια.

Σε ένα όμορφο ξέφωτο, μέσα στο δάσος, όπου κάτσαμε για να ξεκουραστούμε απολαύσαμε πραγματικά την φιλοξενία των φίλων μας . Σοκολάτες, ξερά φρούτα και τι δεν μας τρατάρανε!!! Φυσικά δεν έλειψε και η γνωστή ρακί (-το πιάσατε το υπονοούμενο;;;- για τους πιο μεγάλους μόνο φυσικά). Επίσης ο αρχηγός , ο Γιάννης ο Αλιφερόπουλος αλλά και ο πρόεδρος του συλλόγου , ο Νίκος ο Δέδες, μίλησαν στα παιδιά και τους εξήγησαν «στο πεδίο» τη σπουδαιότητα της φύσης , της πεζοπορίας και της φυσικής ζωής. Ακόμη η Βούλα η Καλαμούτσου, διευθύντρια περιβαλλοντικής εκπαίδευσης , εξήγησε στα παιδιά τη σπουδαιότητα του δάσους και της πανίδας του. Στη συνέχεια οι φίλοι μας μας αποχαιρέτισαν και συνέχισαν την διαδρομή τους που θα τους πήγαινε μέχρι την άλλη πλευρά του βουνού, στο χωριό Κοσμά.

Εμείς, με τη σειρά μας αφού ξεκουραστήκαμε , παίξαμε μερικά οικολογικά παιχνίδια στο ξέφωτο, μαζέψαμε στοιχεία που να αποδεικνύουν την ύπαρξη ζώων και πουλιών στην περιοχή καθώς και διαφορετικά είδη φύλλων και στη συνέχεια πήραμε το δρόμο για την επιστροφή, πίσω για τα Τζίτζινα. Ακολουθήσαμε τη σήμανση του μονοπατιού , με την βοήθεια του έμπειρου κυρίου Γιώργου Τσιμπογιάννη, και νιώσαμε τόσο περήφανοι που τα καταφέραμε !!! Η πρώτη επαφή με την πεζοπορία και το βουνό άφησε σε όλους τις καλύτερες εντυπώσεις. Είναι σίγουρο ότι θέλουμε να ξαναβρεθούμε μέσα στο βουνό , στο μονοπάτι που πάει για την κορυφή !
Όμως η γνωριμία μας με τον Πάρνωνα δεν θα ήταν πλήρης αν δεν πηγαίναμε και στο καταφύγιο του Πάρνωνα, όπου φάγαμε , ξεκουραστήκαμε και παίξαμε μερικά παιχνίδια ακόμη. Αφήσαμε πίσω μέσα στο δάσος μόνο τα πατήματά μας και πήραμε μαζί μας αξέχαστες εικόνες από έναν κόσμο τόσο πολύτιμο για τη ζωή μας.

Εκτός όμως από τις πολύτιμες εικόνες , έγινε μια πολύ σημαντική προσπάθεια να καταλάβουν τα παιδιά ότι η λύση βρίσκεται και στα δικά μας χέρια. Η αγάπη για το περιβάλλον και η περιφρούρησή του δεν είναι μόνο ζήτημα αποφάσεων κορυφής, αλλά πρέπει να είναι καθημερινή πρακτική για όλους τους πολίτες. Ο καθένας μπορεί να συμβάλλει, από τη θέση του και με τις δικές του δυνάμεις. Κάθε προσπάθεια είναι χρήσιμη : από τις μεγάλες βιομηχανίες που μπορούν να αξιοποιήσουν τις εναλλακτικές πηγές ενέργειας, ως το κάθε σπιτικό που μπορεί να συμμετέχει σε προγράμματα ανακύκλωσης ή να μειώσει την ενέργεια που χρησιμοποιεί για τις οικιακές συσκευές. . Ο ρόλος της οικογένειας και του σχολείου στην προσπάθεια αυτή είναι πολύ σημαντικός, γιατί μπορούν να μεταδώσουν την αγάπη για το περιβάλλον στα παιδιά, στα οποία ανήκει το μέλλον του πλανήτη μας. Η παιδεία για το περιβάλλον πρέπει να γίνει αναπόσπαστο κομμάτι μιας ευρύτερης ανθρωπιστικής παιδείας, στην οποία να είναι προσανατολισμένη η σύγχρονη εκπαίδευση. Η ευαισθησία των νέων, φαντασία, η δημιουργικότητα, ο ενθουσιασμός, η δύναμη και η θέλησή τους μπορούν να μετουσιωθούν σε πραγματικά ωφέλιμες για το περιβάλλον και την κοινωνία πράξεις, που στο σύνολό τους καθίστανται μια πραγματική επένδυση και ελπίδα για το μέλλον. Στην πραγματικότητα είναι η μόνη ελπίδα που μας μένει πια !

Κλείνοντας οφείλουμε να εκφράσουμε τις θερμότερες μας ευχαριστίες προς τους φίλους μας τους Αρκάδες Ορειβάτες και Οικολόγους του ΣΑΟΟ για την ζεστή τους φιλοξενία και γιατί χωρίς αυτούς δεν θα είχαμε τη δυνατότητα να προσφέρουμε στα παιδιά αυτή την καταπληκτική εμπειρία της πεζοπορίας μέσα στο δάσος.
Ευχόμαστε να μας δοθεί σύντομα να ξαναβρεθούμε από κοντά.
Καλή αντάμωση και καλά ανεβάσματα!

Δάφνη Γαβρίλη – καθηγήτρια Πληροφορικής
Ερμιόνη Παυλάκη – καθηγήτρια Γερμανικών
Υπεύθυνες περιβαλλοντικής ομάδας 2ου Πειραματικού Γυμνασίου Αθηνών

X