Μέσα απο τις σελίδες του βιβλίου “Διασχίζοντας την Ελλάδα”

ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΕΛΙ∆ΕΣ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ

 Μετά τη συγκινητική παρουσίαση του µεγάλου ταξιδιού, τα µέλη του Σ.Α.Ο.Ο. και οι φίλοι του Συλλόγου είχαν τη χαρά να ξεφυλλίσουν και να αποκτήσουν το βιβλίο της Βούλας Καλαµούτσου «Ηµερολόγιο ∆ιάσχισης» (εκδ. Σ.Α.Ο.Ο. 2016). Η Βούλα κάθε φορά που τελείωνε κάθε ένα από τα ταξίδια µας, κάθε φορά που ολοκληρωνόταν ένα κοµµάτι της εξερεύνησης του τόπου µας, στην ησυχία του σπιτιού της κατέγραφε τις εντυπώσεις της, τις δυσκολίες που αντιµετώπισε η οµάδα, τα απρόοπτα, τα ατυχήµατα, τις εµπειρίες, ως βίωµα, όχι ως µια καταµέτρηση. Μα το πιο σηµαντικό από όλα, µε τον τρόπο της και τις λιτές περιγραφές της, διαλέγοντας τις σωστές λέξεις, η Βούλα κατόρθωσε µέσα από το προσωπικό της ηµερολόγιο που έγινε βιβλίο να µεταδώσει στον αναγνώστη τη γεύση και τη µυρωδιά του βουνού, του µονοπατιού, του ψιλόβροχου και της ζέστης, των κράνµπερι και των µούρων, του κάθε φιλέµατος, τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων που µας συντόφευσαν στην περιπέτεια της διάσχισης της Ελλάδας.

Το βιβλίο της δεν είναι µόνο αυτό το κοινό µας ηµερολόγιο για να τροφοδοτούµε τη µνήµη µας αργότερα, όταν, κουρασµένη πια, θα αρνείται να γυρίσει πίσω, αλλά και ένας λόγος για να αναζητήσουν τις φυσικές οµορφιές της χώρας µας και εκείνοι οι αµύητοι στην πεζοπορία, στην αναρρίχηση, στην εξερεύνηση, στην επαφή µε τον εαυτό τους, τελικά.

Η Βασιλική Μουσλοπούλου, στο επίµετρο του «Ηµερολογίου ∆ιάσχισης» γράφει: «Και η οµαδική αυτή διάσχιση της Ελλάδος κυρίως αυτό προσέφερε σε όσους τυχερούς έλαχε να τη βιώσουν: χαρτογράφηση ψυχής. Η φύση έγινε ο µεσίτης ανάµεσα στον κουρασµένο οδοιπόρο και την ανήσυχη ψυχή του. Που γενναιόδωρα τον πήρε από το χέρι για να του δείξει ότι η οµορφιά και η ασχήµια, το δύσκολο και το εύκολο, το δίκαιο και το άδικο, η ευτυχία και η δυστυχία, κρέµονται από δυο νήµατα που έχουν κοινή κορυφή. Και ότι δεν µπορείς να έχεις το ένα χωρίς να τραβήξεις και το άλλο. Για να δεις το όµορφο πρέπει πρώτα να γνωρίσεις το άσχηµο. Για να βρεις το δίκαιο πρέπει πρώτα να περάσεις µέσα απ’ τ’ άδικο. Για να βγεις στο ξέφωτο πρέπει πρώτα να συρθείς µέσα στα βάτα. Ίσως για ώρες. Και για να δεις τη θέα της κορυφής πρέπει πρώτα να περάσεις από βαθιές ανήλιαγες κοιλάδες. Ίσως για µέρες. Αλλά σαν το καταφέρεις, η Φύση τότε απλόχερα θα σ’ ανταµείψει, ξεδιπλώνοντας µπροστά σου την ασύλληπτη οµορφιά της. Και τότε τα µάτια σου θα πονέσουν, η ψυχή σου θα βαθύνει. Γιατί η οµορφιά της Φύσης εξευγενίζει. Εκλεπτύνει τόσο τις αισθήσεις ώστε εκεί, στην πιο έρηµη γωνιά της πατρίδας σου, παρέα µε τον πιο αποµακρυσµένο πληθυσµό του τόπου σου, να µην αναγνωρίζεις τίποτε άλλο παρά τον ίδιο σου τον εαυτό. Κι εκεί ξεκινά τα θαύµα ».

Ευχή όλων, κάθε πορεία, κάθε εξόρµηση του Σ.Α.Ο.Ο., να καταλήγει σε µια αυθόρµητη κοινή φωτογραφία στις όχθες ίσως ενός ποταµού ή στην κορυφή ενός βουνού, µε χαµόγελο, αγάπη και την επίγνωση ότι ξεπεράσαµε όρια, αντοχές και διαφωνίες.

Πάντα ψηλά!

Ε. Γ.

X